14053,85%0,50
42,61% 0,06
50,05% 0,41
5780,72% -0,20
9307,31% 0,19
Uşak’ta Kışladağ Altın Madeni son dönemde su kullanımı nedeniyle yoğun eleştirilere maruz kalırken, yaklaşık iki yıl önce büyük bir facianın yaşandığı Erzincan İliç’te ise madenin yeniden açılması için vatandaşların da katıldığı geniş çaplı bir eylem düzenlendi. Türkiye’nin en büyük altın madeni yatırımlarından biri olan Çöpler Altın Madeni’nin 22 aydır kapalı kalması, ilçede hem ekonomik hem de sosyal hayatı belirgin şekilde olumsuz etkiledi.
İlçede çalışan işçilerden, yiyecek-içecek, akaryakıt ve giyim gibi birçok sektöre hizmet veren ticari paydaşlara kadar geniş bir kesim, madenin kapalı kalması nedeniyle iş yapamaz hale geldiklerini belirtti. İşsizlik oranının arttığı, birçok esnafın ise kapısına kilit vurma noktasına geldiği ifade edildi.
Bu nedenle ilçenin ileri gelenleri ve vatandaşlar, madenin yeniden açılması için ortak bir çağrıda bulundu. Eyleme AK Parti, CHP, MHP, Yeniden Refah, DEVA ve Anahtar Parti temsilcileri de destek verdi. Partilerden gelen temsilciler birer konuşma yaparak tesisin tekrar faaliyete geçmesinin hem bölge hem de ülke ekonomisi açısından önem taşıdığını vurguladı.
İliç Belediye Başkanı Mehmet Elçi, madenin kapalı kalmasının Türkiye ekonomisine zarar verdiğini savunurken; Çöpler Köyü Muhtarı Celal Çoban, köyde tarım ve hayvancılık yapacak alan bulunmadığını, bu nedenle madenin tek geçim kaynağı olduğunu dile getirdi.
Uşak’ta ise Kışladağ Altın Madeni’ne yönelik son tepkilerin merkezinde, Uşak Belediyesi’nin “her gün 16 saate varan su kesintileri”nin yer aldığı belirtiliyor. Su tüketimi gerekçesiyle bazı kesimler madene karşı çıkarken, burada çalışmak isteyenlerin ise azımsanmayacak kadar fazla olduğu ifade ediliyor.
Uşak’ta yıllar içinde madene bırakılan CV sayısı da bu tabloyu destekliyor. 2012’ye kadar Kışladağ Altın Madeni’ne yaklaşık 50 bin kişi iş başvurusunda bulunmuştu. Aradan geçen 13 yıl da hesaba katıldığında bu sayının 80 ila 100 bin bandına ulaştığı tahmin ediliyor. Hemen her aileden en az bir kişinin madende çalışmak üzere başvuru yaptığı belirtiliyor.
Uşak ve Erzincan’daki tablo, Türkiye’deki madencilik tartışmalarının çift yönlü bir doğaya sahip olduğunu gösteriyor. Bir yanda çevresel kaygılarla maden faaliyetlerine karşı çıkanlar; diğer yanda ise ekonomik gerekçelerle madeni istihdam ve geçim kapısı olarak gören geniş bir kitle bulunuyor.
Her iki şehirdeki gelişmeler, madenlerin çevre, ekonomi ve sosyal hayat üzerindeki etkilerinin Türkiye gündemindeki yerini koruyacağını bir kez daha ortaya koyuyor.
